ทำไมการออกกำลังกายถึงเป็นเรื่องยาก?

เคยสงสัยไหมว่าทำไมการออกกำลังกายถึงเป็นเรื่องยากสำหรับเรา? คนส่วนใหญ่มักจะให้เหตุผลว่าเป็นเพราะไม่มีเวลา ภาระหน้าที่มากเกินไป เครียด ไม่มีแรงจูงใจ ไม่มีสถานที่ออกกำลังกายใกล้ ๆ หรือเพราะการออกกำลังกายนั้นยากและไม่สนุก บางทีเหตุผลเหล่านี้อาจมีส่วน แต่สาเหตุหลักอาจฝังอยู่ในยีนและดีเอ็นเอของเราเอง

สมองของเราวิวัฒนาการมาโดยมีโหมดเริ่มต้นคือการประหยัดพลังงาน ลักษณะนี้น่าจะพัฒนาขึ้นเพื่อการเอาชีวิตรอดในสภาพแวดล้อมที่ทรัพยากรมีจำกัด ในอดีต การประหยัดพลังงานช่วยให้บรรพบุรุษของเรารอดชีวิตในช่วงที่อาหารขาดแคลน โดยให้ความสำคัญกับกิจกรรมที่จำเป็น เช่น การหาอาหาร การสืบพันธุ์ และการหลีกเลี่ยงนักล่า มากกว่าการใช้พลังงานไปกับกิจกรรมที่ไม่จำเป็น

แนวโน้มทางวิวัฒนาการนี้ทำให้การออกกำลังกายดูเหมือนขัดแย้งกับธรรมชาติหรือรู้สึกว่าเป็นเรื่องยากสำหรับหลาย ๆ คน ระบบรางวัลของสมองถูกออกแบบมาเพื่อให้ความสำคัญกับความพึงพอใจในทันทีและกิจกรรมที่ประหยัดพลังงาน เช่น การพักผ่อน มากกว่ากิจกรรมที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมาก เช่น การออกกำลังกาย

ถามว่าทำไมสมองจึงวิวัฒนาการให้เลือกประหยัดพลังงานแทนที่จะออกกำลังกายให้ฟิตและแข็งแรง ทั้งที่การออกกำลังกายช่วยให้เราหลบหนีนักล่า ล่าสัตว์ หาอาหารได้ดีขึ้น และมีสุขภาพดีในระยะยาว?**

ความอยู่รอดในทันที vs. ประโยชน์ระยะยาว

วิวัฒนาการมักให้ความสำคัญกับพฤติกรรมที่ช่วยเพิ่มโอกาสในการอยู่รอดในทันที มากกว่าประโยชน์ในระยะยาว การประหยัดพลังงานช่วยสนับสนุนการอยู่รอดโดยตรง เพราะช่วยเก็บรักษาแคลอรีในช่วงที่อาหารขาดแคลน ในขณะที่การออกกำลังกายมีประโยชน์ในระยะยาว เช่น การมีสุขภาพดีและอายุยืน ซึ่งไม่ได้มีความสำคัญต่อการอยู่รอดในทันที

กิจกรรมประจำวันเพียงพอแล้ว

มนุษย์ในอดีตไม่ได้ใช้ชีวิตแบบนั่งนิ่งเหมือนในปัจจุบัน แต่พวกเขาก็ไม่ได้ออกกำลังกายเพื่อความสนุก กิจกรรมทางกายเกิดขึ้นจากงานที่จำเป็น เช่น การล่าสัตว์ เก็บของป่า และหนีนักล่า กิจกรรมเหล่านี้เพียงพอที่จะรักษาระดับความฟิตที่จำเป็นสำหรับการอยู่รอดแล้ว หลังจากทำงานหนักเสร็จ การพักผ่อนช่วยประหยัดพลังงานเพื่อเตรียมตัวสำหรับงานที่จำเป็นในครั้งต่อไป

ความขาดแคลนพลังงานและประสิทธิภาพ

ในประวัติศาสตร์มนุษย์ อาหารไม่ได้มีให้กินตลอดเวลา การประหยัดพลังงานช่วยให้รอดชีวิตในช่วงที่อาหารขาดแคลน การออกแรงมากเกินไปโดยไม่มีพลังงานเพียงพออาจนำไปสู่ความเหนื่อยล้าหรือความอดอยาก สมองจึงวิวัฒนาการมาเพื่อให้รางวัลแก่พฤติกรรมที่ใช้พลังงานอย่างคุ้มค่า เช่น การพักผ่อน เมื่ออาหารขาดแคลน มากกว่าการกระตุ้นให้มีการออกแรงทางกายตลอดเวลา

ความเสี่ยงของการใช้แรงมากเกินไป

การใช้แรงมากเกินไปโดยไม่มีพลังงานเพียงพออาจเสี่ยงต่อการบาดเจ็บ ความเหนื่อยล้า หรือเสียชีวิต การประหยัดพลังงานเมื่อไม่จำเป็นช่วยหลีกเลี่ยงความเสี่ยงเหล่านี้ การพักผ่อนช่วยให้ร่างกายได้ฟื้นฟูและซ่อมแซมตัวเอง เพื่อให้สามารถทำงานที่จำเป็นได้เมื่อถึงเวลา

บริบทวิวัฒนาการของอายุยืน

ความยืนยาวของชีวิตไม่ได้เป็นปัจจัยสำคัญในแง่ของวิวัฒนาการเท่ากับความสำเร็จในการสืบพันธุ์ มนุษย์ในอดีตส่วนใหญ่ไม่ได้มีชีวิตยืนยาวพอที่จะเผชิญกับโรคเรื้อรังที่การออกกำลังกายสามารถช่วยป้องกันได้ การประหยัดพลังงานในช่วงอายุที่สามารถสืบพันธุ์และเอาชีวิตรอดได้มีความสำคัญมากกว่าประโยชน์ในระยะยาวของการเคลื่อนไหวร่างกายอย่างต่อเนื่อง